Piaski

Najpierw Wiesław Wróbel dał się Piaskom wciągnąć. Oglądał je, poznawał, słuchał ich mieszkańców. Później wszelkie opowieści spisał i doprawił historią. W ten sposób powstała książka „Piaski. Opowieści z przeszłości dzielnicy”. Do badań i zbierania opowieści zainspirowała autora grupa dawnych mieszkańców tej części miasta. Ta opowieść ma dwie warstwy. Pierwszą są wspomnienia mieszkańców Piasków, którzy nazywają siebie „ostatnimi Mohikanami” pamiętającymi Piaski sprzed budowy osiedla z wielkiej płyty. Drugą warstwę stanowi już praca historyczna. Autor z pietyzmem rekonstruuje nieistniejące dziś przestrzenie, opisuje jak kształtowała się dzielnica, przywołuje pamięć o dawnych właścicielach posesji. Z godną benedyktynów precyzją odtwarza nazwiska, wyszukuje archiwalia, uważnie słucha opowieści. Wszystko to zamyka się w dziesięciu rozdziałach zatytułowanych: „Przestrzeń”, „Waszyngtona”, „Sucha”, „Wołodyjowskiego”, „Rynek Rybny i Piwna”, „Rynek Sienny”, „Bema”, „Szóstka”, „Waszyngtona 1” oraz „Powroty”. Autor zadbał też o bogaty materiał ilustracyjny. W publikacji nie brakuje planów Białegostoku, projektów domów. Jest też cała masa archiwalnych fotografii. Te z czasów, gdy stare Piaski istniały, pokazują ulice, domy, ludzi. Znacznie bardziej porażające są fotografie pokazujące kres dzielnicy. Kiedy na wpół pustych już kwartałach stoją jeszcze pojedyncze kamienice, by wreszcie ustąpić miejsca nowej zabudowie. To lektura dla wszystkich, dla tych uwielbiających historię i stare dokumenty, jak również dla miłośników reportażowych opowieści.